เรียงความเรื่องครอบครัวแสนสุข
เรียงความเรื่องครอบครัวแสนสุข
ครอบครัวของฉันเป็นครอบครัวคนจีน เป็นครอบครัวใหญ่ที่สร้างบ้านอยู่ในพื้นที่ใกล้ๆกัน คุณปู่คุณย่าฉันอาศัยอยู่ในตัวตึกบ้านใหญ่
จะมีคุณอาชาย คุณอาหญิงดูแลพวกท่าน คุณอาชาย คุณอาหญิง ไม่มีลูก ท่านเลยอาสาขออยู่ดูแลคณปู่คุณย่า
ส่วนครอบครัวของฉันจะแยกไปสร้างใกล้ๆตึกใหญ่ เราสามารถเดินไปมาหาสู่กันได้
ครอบครัวของฉันมีกันอยู่ 7 คน มีคุณพ่อ คุณแม่ พี่ชายคนโต พี่ชายคนกลาง พี่สาว ตัวฉัน และ พี่แม่บ้าน ที่คอยทำอาหารให้พวกเราได้รับประทาน
ถึงแม่จะมีพี่เลี้ยง แต่คุณพ่อคุณแม่ฉัน ก็สอนให้เราได้ช่วยเหลือตัวเอง ไม่เป็นภาระให้พี่เลี้ยง คุณพ่อคุณแม่ฉันเคร่งครัดเรื่องระเบียบวินัย เพราะท่าน
ได้รับการอบรมมาจากคุณปู่คุณย่า สมัยก่อนคุณปู่คุณย่าลำบากมาก หอบเสื่อผื่นหมอนใบมาจากเมืองจีน เพื่อมาอาศัยในประเทศไทย ท่านได้ก่อร่างสร้างตัวมา
จากชีวิตที่ลำบาก จนสร้างฐานะครอบครัวได้ใหญ่โต และมีเงินเกษียณที่สามารถอยู่ได้จนชีวิตหาไม และกิจการท่านได้ส่งมอบต่อคุณอาชายและคุณอาหญิง
โดยให้ท่านได้มีอำนาจดูแล แต่ท่านทั้งสอง ก็ยังมีจิตใจที่ดี ได้แบ่งหุ้นกงสีเล็กๆแก่ครอบครัวของฉัน คุณแม่ฉันไม่ได้ทำงานเป็นแม่บ้านคอยดูแลคุณพ่อ
ส่วนคุณพ่อมีธุรกิจก่อสร้างเล็กๆไม่ได้ใหญ่โตเท่าของคุณปู่คุณย่า ที่พอสามารถเลี้ยงครอบครัวเราได้ และสามารถส่งพี่ชายทั้งสอง และพี่สาว สามารถไปเรียนต่อที่ต่างประเทศได้
คุณพ่อท่านบอกกับฉันเสมอว่า ถึงแม้พ่อแม่จะสร้างอะไรไว้ให้ลูกๆ แต่ลูกทุกคนไม่ควรประมาท ควรจะตั้งใจทำหน้าที่ของตนให้ดีและสามารถหาเลี้ยงตนเองได้ และตอบแทนบุญคุณพ่อแม่
ในบางโอกาส แม้ท่านจะพูดไปว่าไม่ได้คาดหวังในตัวทุกคนว่าจะสามารถมาเลี้ยงดูได้ แต่ในความคิดของฉัน เราควรจะรู้บุญคุณและเตรียมตัวให้พร้อมเสมอ เพราะพ่อแม่มีแต่จะแก่เฒ่าไป
ท้ายที่สุด ฉันคิดว่าครอบครัวของตระกูลเราเป็นครอบครัวแสนสุข อาจมี ทะเลาะเบาะแว้ง ไม่เข้าใจกันบ้าง แต่ท้ายสุดเราก็พูดคุยกัน และพยายามสื่อสารด้วยวิธีการแตกต่างกันไป
ครอบครัวของฉันเป็นครอบครัวแสนสุข แล้ว ครอบครัวเพื่อนๆเป็นแบบไหน
1 ลูกบาศก์เซนติเมตรเท่ากับกี่กรัม 