งความหมายของสิทธิ หน้าที่ และความรับผิดตามกฎหมายเอกชน
“สิทธิ” ตามกฎหมายเอกชน หมายถึง ความเป็นเจ้าของ ความมีอำนาจเหนือหรือความสามารถในการจัดการอย่างหนึ่งอย่างใดต่อวัตถุแห่งสิทธิ ซึ่งสิทธิต่างๆ ที่กล่าวถึงนี้เป็นประโยชน์ที่กฎหมายรับรองและ คุ้มครองให้ ผู้ทรงสิทธิตามกฎหมายเอกชนคือเจ้าของทรัพย์สิน ซึ่งมีอำนาจเหนือทรัพย์สินสามารถที่จะจัดการอย่างหนึ่งอย่างใดต่อทรัพย์สินของตนเองได้ หรือเจ้าหนี้ก็เป็นผู้ทรงสิทธิซึ่งมีอำนาจเหนือลูกหนี้ในการเรียกร้องให้ลูกหนี้ปฏิบัติการชำระหนี้แก่ตนได้ เป็นต้น
“หน้าที่” ตามกฎหมายเอกชน หมายถึง ความผูกพันที่บุคคลจะต้องปฏิบัติเพื่อให้เป็นไปตามสิทธิหรือประโยชน์อันชอบธรรมของบุคคล ซึ่งคำว่า “หน้าที่” มักเป็นคำที่ใช้คู่กับคำว่า “สิทธิ”
“หน้าที่” นี้ โดยปกติจะเป็นของคู่สัญญาฝ่ายที่เป็นลูกหนี้ซึ่งอาจจะเกิดจากสัญญาหรือเกิดขึ้นตามกฎหมายก็ได้ เช่น ในการทำสัญญาซื้อขาย คู่สัญญาอาจจะกำหนดหน้าที่ของผู้ซื้อและผู้ขายเอาไว้ในสัญญาว่าจะต้องปฏิบัติอย่างไร แต่ถ้าไม่ได้กำหนดเอาไว้ในสัญญากฎหมายก็อาจจะกำหนดหน้าที่ต่างๆ เอาไว้ อย่างเช่น กำหนดหน้าที่ของผู้ขายว่าจะต้องส่งมอบทรัพย์สินให้แก่ผู้ซื้อ และกำหนดหน้าที่ของผู้ซื้อไว้ว่าจะต้องรับมอบทรัพย์สินและชำระราคาทรัพย์สินให้แก่ผู้ขาย เป็นต้น
คำว่า “หน้าที่” นี้ จะมีความหมายใกล้เคียงกับคำว่า “หนี้” ซึ่งหมายถึงความผูกพันที่ลูกหนี้จะต้องปฏิบัติต่อเจ้าหนี้โดยการกระทำการ งดเว้นกระทำการ หรือส่งมอบทรัพย์สินนั่นเอง
“ความรับผิด” ตามกฎหมายเอกชน คือ ความรับผิดชอบอันเป็นผลที่เกิดขึ้นจากการไม่ปฏิบัติหน้าที่ หรือการล่วงละเมิดต่อสิทธิของบุคคลอื่น ทำให้เกิดความเสียหายแก่บุคคลนั้น ผู้ที่ทำให้เกิดความเสียหายจะต้องรับ
ผิดชดใช้ค่าเสียหายหรือค่าสินไหมทดแทนเพื่อเป็นการบรรเทาผลเสียหายที่เกิดขึ้น หรือเพื่อให้ผู้ที่ได้รับความเสียหายกลับคืนสู่สภาพเดิมเท่าที่จะเป็นไปได้