ประวัตินาฏศิลป์อินเดีย
นาฏศิลป์อินเดียมีที่มาที่เกี่ยวข้องกับความเชื่อและความศรัทธาในศาสนาฮินดู การแสดงสะท้อนให้เห็นถึงพิธีกรรม ความศักดิ์สิทธิ์
อินเดียเชื่อว่านาฏศิลป์เป็นทิพยกำเนิดตามคัมภีร์ ภารตะนาฏยศาสตร์
ซึ่งได้กล่าวถึงประวัติและความเป็นมาของนาฏศิลป์อินเดียเอาไว้
ประวัติความเป็นมาของนาฏศิลป์อินเดียตามคัมภีร์นาฏยศาสตร์
พระภารตะมุนีเป็นผู้รับพระราชทานนาฏลีลาจากพระพรหม และพระศิวะ ชาวฮินดูจึงยกย่องพระศิวะเป็น “นาฏราชา” หมายถึง พระราชาแห่งการฟ้อนรำ
ยุคที่อินเดียตกเป็นอาณานิคมของอังกฤษ อินเดียได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงทางด้านนาฏศิลป์ การละคร วัฒนธรรม ตะวันตกได้เข้ามาผสมผสานทำให้นาฏศิลป์ที่เป็นแบบฉบับในราชสำนักกลายเป็นสิ่งไร้ค่า ขาดการดูแลรักษา จนเกือบจะสูญ ต่อมาเมื่ออินเดียเป็นเอกราช จึงฟื้นฟูนาฏศิลป์ประจำชาติขึ้นมาใหม่ อันได้แก่ ภารตะนาฏยัม กถักกฬิ และมณีปุรี
ชนชาติที่นำเหล็กมาเผยแพร่ในเมโสโปเตเมียและทำให้ชนชาติต่าง ๆ หันมาใช้เหล็กแทนทองบรอนซ์ คือ 